آلرژی چشم
حساسیت در دیده او‌لین اختلال شایع چشمی در عالم است . علل متعددی برای حساسیت وجود دارد، از سموم موجود در هوا گرفته تا فروغ و روشنایی بی واسطه خورشید و از عطرو رایحه‌ها گرفته تا گرد و غبار کلیه عواملی هستند که می توانند منجبر به آلرژی چشمی شوند .
علت شایع حساسیت غذا‌هایی هستند که می خوریم . در آلرژی، چشم‌ها بسیار خارش دار و قرمز رنگ میگردند . تنها منش درمانی برای این عارضه پرهیز از تماس با آلرژن یا ماده آلرژی زاست . درصورتی که جلوگیری از این ماده آلرژی زا غیر ممکن باشد، قطره‌های چشمی که بوسیله متخصص تجویز میگردد میتواند برای تمیزکردن چشم و کاهش علائم استعمال شود . این راه و روش درمانی به ویژه برای اشخاصی موثر میباشد که مرجع آلرژی خویش را نمی‌دانند یا به جای حساسیت یکسری ساله از آلرژی فصلی سختی می‌برند .
سندرم
کم آبی چشم
سندرم بی آبی دیده یا به عبارتی DES در صورت وجود نقص در کیسه اشک رخداد میفتد . علامت ها احتمالی برای DES مشتمل بر ایجاد ناکافی اشک یا اشک بی کیفیت و اشک‌هایی هست که دوچندان پر سرعت تبخیر میگردند .
این سندرم فراوان مرسوم است و معمولاً سبب ساز تحریک شدید دیده میگردد . این بیماری در موارد نایاب می تواند سبب به از در میان رفتن بینایی شود . روش‌های مختلفی برای رویارویی با DES وجود دارااست که از آن جمله می‌توان به تمرین‌های چشمی مثل خیره نشدن به صفحه‌های نمایش و استفاده از گونه های متعدد قطره یا ژل دیده اشاره کرد .
مگس‌پران
یا این که فلوتر دیده (Eyes floater)
این بیماری همان وجود لکه در میدان بینایی می باشد . این لکه‌ها به صورت ذرات، نخ‌ها و تارعنکبوت تیره مانندی دیده می‌شوند و به هنگام جنبش دادن چشم‌ها تکان خورده و در صورتی که مستقیما به آن خیره شوند ناپدید می گردند . این لکه‌ها خطرناک نیستند، البته در صورت تغییر تحول مقدار و تعداد لکه‌ها می توانند در اورژانس طبی مطرح شوند .
این بیماری چشمی در اثر ارتقاء سن بروز می کند و در اثر این تغییرات مایع ژل مثل باطن دیده (زجاجیه) سیالیت بیشتری می‌یابد .
آب
سیاه
این بیماری دومی علت کلیدی نابینایی در عالم محسوب می شود که در آن به عصب بینایی که وظیفه ی انتقال داده ها بصیرت به مغز را بر عهده دارد، جراحت می برسد . شایع ترین شکل آب سیاه، در مقدمه هیچ علائمی به همپا ندارد . در این بیماری، فشار چشم ارتقاء می یابد و نقاط کوری در گوشه ی چشم توسعه و گسترش می یابد . این نقاط تا وقتی که عصب بینایی دچار زخم بدون شوخی نشود، ناشناخته باقی می مانند .
معالجه این بیماری به شدت آن بستگی دارااست و یکی از راه های درمانی آن به کار گیری از قطره های چشمی به رخ روزانه هست . کار جراحی هم گزینه دیگری میباشد که در فرآیند حادتر توسط دکتر تجویز می شود .
برای پیشگیری از این بیماری واجب میباشد هر شخصی پس از چهل سالگی معاینه ی چشم را آغاز نماید . چنانچه شخصی در خانواده در گیر به این بیماری است، احتمال بروز چنین اختلالی در بقیه اعضای خانواده افزایش می یابد .